GENUA

GENUA

urbs libera Liguriae clarissima, et perampla, in modum Theatri leniter in collem assurgens, cum portu capaci, sed parum tuto; sic dicta a genu, quia se habet tamquam genu recurvum a latere maris. Vel a Genuo Saturni filio, qui fertur eam condidisse, vel, ut quidam volunt, a Genuino Phaethontis socio, Alii etiam a Iano Italorum Rege. Hanc Hannibal penitus delevit, sed Corn. Servilius Cos. instauravit, sicut Liv. l. 21. c. 32. refert. Haec urbs aliquando ad Taniam usque im perii sui fines produxit. Theodosiam enim suae ditionis effecit, Cyprum, Lesbum, Chium insulas, et Peram Thraciae urbem in potestatem redegit. Hodie roti Ligurae, Caprariae Ins. et Corsicae imperat. Emporium celebre est, crescit in dies, eiusve cives porentissimi mercaturâ, et negotiationibus, per omnes fere orbis partes maximum sibi nomen atque divitias compararunt. Multa inprimis possident in regno Neapolitano et Hispaniae. A. C. 935. incensa fuit urbs a Saracenis, omnibus civibus aut iugulatis, aut abductis. Sed ope Veneti Ducis reducti sunt, urbe magnificentius reparatâ. Eius civibus contra Venetos usus est Michael Palaeologus, Imp, Orientis A. C. 1273. In urbe Henricus VII. Imp. decretum tulit, Imp. Rom. Pontifici Rom. iuramentum praestare non teneri, A. C. 1312. Cives iterum Ioh. Cantacuzenum, operâgenero eius Ioh. Palaeologo locatâ, de throno deturbarunt, A. C. 1355 in suas dein partes Ioh. per Andronicum eius filium, pertraxêrunt, cum antea Venetis faveret, A. C. 1384. quos paulo ante ad extrema redegerant, sed ab illis, animis resumptis, usuque bombardarum et tormentorum tum primum noto, victi, A. C. 1381. Occupata Resp. est a Sfortia, Duce Mediolanensi, A. C. 1452. Ob Marchionem Finaliensium pulsum, ad dicendam causam, citati sunt Genuenses A. C. 1563. a Ferdinando I. Imp. addito, Nisi feciali suo parerent, urbem et agrum Genuensium se proscripturum. Chio exuti sunt a Selimo Turcarum Imp. A. C. 1571. Ad Genuam navali praelio Hispani a Gallis victi sunt, sub Ludovico XIII. etc. Patria est Christophori Columbi, Doriae et Spinolae celeberrimorum Ducum, illius mari: huius terra, incliti: quorum priori libertatem debet, Francisci I. partibus hunc in finem desertis: Postquam Longobardis. Imperatoribus, Gallis, etc. subiecta fuislet, vicissitudinibus supra omnes Iraliae urbes obnoxia, bello hodierno neutri partium addicta. Hîc Doriae palarium, sedes Ducis, Templum S. Laurentii, ubi patina ex unico Smatagdo, etc. aliaque admitationem merentur. Viae tamen sunt angustae et renebrosae. Porrum eius claudit moles 600. pasl. e cuius regione excurrit prom. cui imposita Pharus operis elegantis, vulgo la Lanterne; ubi alias castr. permunitum. Urbs ipsa a paucis annis probe munita est, sed circuitus amplioris. 300. fere mill. a Roma, 160. a Florentia in Occ. ut et 234. a Venetiis. etc. Genua altera Hisp Baeticae, vide urso Liv. l. 29. c. 5. de priore hîc addo, quod Cives initio libertaris suae, ab A. C. 1100. Praefectos habuêre; dein instituti Coss. vario numero a binis ad denos et 24. Senatores. Praetor iis additus est, iussu Friderici I. A. C. 1194. Postea acceslêrunt Praefecti populi, singuli aut bini et aliquando omissi mirâ fluctuatione. Tandem compescendis factionibus, quae inter Nobiles Plebemque frequentes erant, Dux creatus A. C. 1327. quod institutum, semel tantum per triennium omislum, duravit usque ad A. C. 1390. Crearus autem Dux est, ex Nobilitate vel Plebe, in biennium. Anno vero modo dicto, ob Guelforum et Gibellinorum, Spinolarum et Auriorum, Fliscorum et Grimoaldorum, factiones, in fidem sese dedêre Carolo VI. Gall. Regi exin in Vicecomitum Mediolan. potestatem concessêre, a quorum iugo liberati sunt A. C. 1444. virtute Simonis Buccanigri,

Thuan. l. 61. Ludovicus dein XII. et Franciscus I. Galliae Reges Genuam recuperarunt: sed vindicatâ eâ per Carolum V. a Gallorum imperio, nova Reip. forma ab Ander. Auria, qui propterea Patris Patriae elogium rulit, instituta est, A. C. 1528. Creati nempe Duces, quorum electio sorti commisla, potestas biennio definita est: Duci additi Gubernatoies VIII. totidem

Procuratores, vide Syndici. Quae forma rip. perstitit ad A. C. 1574. quo dissensiones inter Populum denuo Nobilesque exstitêre, quas Maximilianus II. Imp. Philippus II. Rex rom. et qui tum Romae sedebat Pontifex, sustulêre, Idem: Plura hanc in rem vide apud Georg. Horn. Orb. Pol. Part. 2. p. 247. et seqq.